Durf jij je licht te laten stralen?
Tijdens mijn eerste baan als apotheker kreeg ik van mijn leidinggevende een tekst waarvan ik pas jaren later echt besefte hoe belangrijk deze voor mij is. Ze gaf mij een print met daarop de inaugurele rede van Nelson Mandela uit 1994. Het gedicht is oorspronkelijk door Marianne Williamson in 1992 geschreven in haar boek ‘Return to love’. Het gaat als volgt:
Onze diepste angst, is niet dat we onmachtig zouden zijn.
Onze diepste angst betreft juist onze niet te meten kracht.
Niet de duisternis, maar het licht in ons is wat we het meeste vrezen.
We vragen onszelf af: Wie ben ik wel om mezelf briljant, schitterend, begaafd, geweldig te achten.
Maar waarom zou je dat niet zijn? Je bent een kind van God.
Je dient de wereld niet door jezelf klein te houden.
Er is niets verlichts aan je kleiner voordoen, zodat anderen om je heen zich niet onzeker voelen.
We zijn bestemd om te stralen, zoals kinderen dat doen.
We zijn geboren om de glorie Gods die in ons is te openbaren.
Die glorie is niet slechts in enkelen, maar in ieder mens aanwezig.
En als we ons licht laten schijnen, schept dat voor de ander de mogelijkheid hetzelfde te doen.
Als we van onze diepste angst bevrijd zijn, zal alleen al onze nabijheid anderen bevrijden.
– Nelson Mandela –
Verlegen
Deze tekst raakte mij diep en ik voelde dat deze belangrijk voor mij was, al kon ik hem op dat moment nog niet echt plaatsen. Mijn licht zat nog diep weggestopt. Ik omschreef mijzelf op dat moment als verlegen, zoals ik al sinds mijn jeugd had gedaan. Nog niet realiserende dat dat slechts een rol was die ik had aangenomen, een masker wat ik had opgezet. Ik had een laag zelfbeeld, maar dit was niet wie ik werkelijk was. Ik zag dat echter niet meer door alle muren die ik in het verleden om mij heen had gebouwd.
Ik wist ergens dat het klopte, maar ik kon het nog niet veranderen. Dus bewaarde ik het gedicht in een bureaula. Het was nog niet het juiste moment, maar dezelfde tekst zou negen jaar later opnieuw in mijn leven verschijnen. En dan zou ik er wel klaar voor zijn.
Twee jaar geleden kwam deze tekst opnieuw op mijn pad, ik was toen al bezig met mijn spirituele ontwikkeling. Ik realiseerde mij hoe enorm van toepassing dit gedicht op mij is. Mijn leidinggevende had het goed gezien.
Angst om mijn licht te laten schijnen
Ik begon de tekst steeds beter te begrijpen. En ook hoe belangrijk het was om mijn licht te laten stralen. En er was inderdaad ook angst om dit te doen, om kwetsbaar te zijn, om mijn ware ik te laten zien. Want wie was die ik dan werkelijk? Ik had mijn verschillende rollen zo goed aangenomen dat ik mij daar geheel mee identificeerde. Maar als ik dat allemaal niet was, wie was ik dan wel? Wie was mijn ware essentie binnenin? Ik leerde de beschermlagen die om mijn essentie van licht zaten af te doen en weer bij mijn eigen licht te komen. Mijn essentie herinneren zodat ik mijn ware licht weer helder kon stralen.
‘We zijn bestemd om te stralen zoals kinderen dat doen’
Het zinnetje ‘we zijn bestemd om te stralen, zoals kinderen dat doen’ heeft voor mij twee betekenissen. Allereerst vertelt het mij over mijn pure kinds kwaliteiten die nog heel dicht bij mijn ziel staan. Wanneer je net geboren bent, maar je je geen zorgen wat anderen van je vinden. Je volgt je verlangens en behoeftes. Door gebeurtenissen in je verleden kunnen daar beschermlagen omheen komen, waardoor je je steeds meer gaat wegcijferen en voor anderen gaat zorgen. Je dempt daarmee onbewust je eigen zielenlicht. Door je innerlijk kind te helen zul je dus steeds meer in contact komen met jouw zielsverlangens en wanneer je deze volgt kun je steeds meer gaan stralen.
Daarnaast betekent het voor mij ook dat je de liefde en onschuld van je innerlijk kind herinnert, wanneer je contact maakt met jouw ziel. De essentie van jouw ziel is immers liefde, licht, vreugde en onschuld. Zodat jij je weer herinnert dat jij liefde waard bent. Je mag je onschuld en liefde naar de buitenwereld stralen en met die blik zul je ook om je heen liefde en onschuld zien.
Je eigen licht laten zien is krachtig en geeft anderen toestemming om hetzelfde te doen
Het voelt misschien kwetsbaar om je eigen licht weer te laten zien, maar dit is juist zo krachtig! Mensen zien wie jij werkelijk bent en je zult mensen aantrekken die écht bij jou passen. En het vergroot ook je zelfvertrouwen, want je wordt niet meer gewaardeerd om het ‘masker’ dat je draagt, maar om wie jij werkelijk bent. Je straalt je eigen unieke licht en geeft daarmee anderen de toestemming om dat ook te doen.
Durf jij je licht weer te laten stralen?
Durf jij je licht te laten stralen?
Tijdens mijn eerste baan als apotheker kreeg ik van mijn leidinggevende een tekst waarvan ik pas jaren later echt besefte hoe belangrijk deze voor mij is. Ze gaf mij een print met daarop de inaugurele rede van Nelson Mandela uit 1994. Het gedicht is oorspronkelijk door Marianne Williamson in 1992 geschreven in haar boek ‘Return to love’. Het gaat als volgt:
Onze diepste angst, is niet dat we onmachtig zouden zijn.
Onze diepste angst betreft juist onze niet te meten kracht.
Niet de duisternis, maar het licht in ons is wat we het meeste vrezen.
We vragen onszelf af: Wie ben ik wel om mezelf briljant, schitterend, begaafd, geweldig te achten.
Maar waarom zou je dat niet zijn? Je bent een kind van God.
Je dient de wereld niet door jezelf klein te houden.
Er is niets verlichts aan je kleiner voordoen, zodat anderen om je heen zich niet onzeker voelen.
We zijn bestemd om te stralen, zoals kinderen dat doen.
We zijn geboren om de glorie Gods die in ons is te openbaren.
Die glorie is niet slechts in enkelen, maar in ieder mens aanwezig.
En als we ons licht laten schijnen, schept dat voor de ander de mogelijkheid hetzelfde te doen.
Als we van onze diepste angst bevrijd zijn, zal alleen al onze nabijheid anderen bevrijden.
– Nelson Mandela –
Verlegen
Deze tekst raakte mij diep en ik voelde dat deze belangrijk voor mij was, al kon ik hem op dat moment nog niet echt plaatsen. Mijn licht zat nog diep weggestopt. Ik omschreef mijzelf op dat moment als verlegen, zoals ik al sinds mijn jeugd had gedaan. Nog niet realiserende dat dat slechts een rol was die ik had aangenomen, een masker wat ik had opgezet. Ik had een laag zelfbeeld, maar dit was niet wie ik werkelijk was. Ik zag dat echter niet meer door alle muren die ik in het verleden om mij heen had gebouwd.
Ik wist ergens dat het klopte, maar ik kon het nog niet veranderen. Dus bewaarde ik het gedicht in een bureaula. Het was nog niet het juiste moment, maar dezelfde tekst zou negen jaar later opnieuw in mijn leven verschijnen. En dan zou ik er wel klaar voor zijn.
Twee jaar geleden kwam deze tekst opnieuw op mijn pad, ik was toen al bezig met mijn spirituele ontwikkeling. Ik realiseerde mij hoe enorm van toepassing dit gedicht op mij is. Mijn leidinggevende had het goed gezien.
Angst om mijn licht te laten schijnen
Ik begon de tekst steeds beter te begrijpen. En ook hoe belangrijk het was om mijn licht te laten stralen. En er was inderdaad ook angst om dit te doen, om kwetsbaar te zijn, om mijn ware ik te laten zien. Want wie was die ik dan werkelijk? Ik had mijn verschillende rollen zo goed aangenomen dat ik mij daar geheel mee identificeerde. Maar als ik dat allemaal niet was, wie was ik dan wel? Wie was mijn ware essentie binnenin? Ik leerde de beschermlagen die om mijn essentie van licht zaten af te doen en weer bij mijn eigen licht te komen. Mijn essentie herinneren zodat ik mijn ware licht weer helder kon stralen.
‘We zijn bestemd om te stralen zoals kinderen dat doen’
Het zinnetje ‘we zijn bestemd om te stralen, zoals kinderen dat doen’ heeft voor mij twee betekenissen. Allereerst vertelt het mij over mijn pure kinds kwaliteiten die nog heel dicht bij mijn ziel staan. Wanneer je net geboren bent, maar je je geen zorgen wat anderen van je vinden. Je volgt je verlangens en behoeftes. Door gebeurtenissen in je verleden kunnen daar beschermlagen omheen komen, waardoor je je steeds meer gaat wegcijferen en voor anderen gaat zorgen. Je dempt daarmee onbewust je eigen zielenlicht. Door je innerlijk kind te helen zul je dus steeds meer in contact komen met jouw zielsverlangens en wanneer je deze volgt kun je steeds meer gaan stralen.
Daarnaast betekent het voor mij ook dat je de liefde en onschuld van je innerlijk kind herinnert, wanneer je contact maakt met jouw ziel. De essentie van jouw ziel is immers liefde, licht, vreugde en onschuld. Zodat jij je weer herinnert dat jij liefde waard bent. Je mag je onschuld en liefde naar de buitenwereld stralen en met die blik zul je ook om je heen liefde en onschuld zien.
Je eigen licht laten zien is krachtig en geeft anderen toestemming om hetzelfde te doen
Het voelt misschien kwetsbaar om je eigen licht weer te laten zien, maar dit is juist zo krachtig! Mensen zien wie jij werkelijk bent en je zult mensen aantrekken die écht bij jou passen. En het vergroot ook je zelfvertrouwen, want je wordt niet meer gewaardeerd om het ‘masker’ dat je draagt, maar om wie jij werkelijk bent. Je straalt je eigen unieke licht en geeft daarmee anderen de toestemming om dat ook te doen.
Durf jij je licht weer te laten stralen?
