Dit besluit opent je weg naar zelfbevrijding.
Het leven is er voor je. Ik wil je vragen deze woorden even rustig te voelen. Wat doen deze woorden met je? Geven ze je een onrustig gevoel, voel je boosheid of verontwaardiging? Of doen de woorden je juist ontspannen en geven ze je het gevoel dat alles goed is? Er is geen goed of fout in wat jij hierbij voelt, dit is wat het nu is en dat is helemaal oké.
Wanneer je heftige gebeurtenissen hebt meegemaakt, is het vaak lastig om te accepteren dat het leven er voor je is. Je vraagt je af hoe zo iets ergs dan goed voor je zou kunnen zijn. En dat gevoel is heel begrijpelijk. Tegelijkertijd helpt het ons niet verder. Het verleden kunnen we immers niet meer veranderen, hoe graag we dat ook zouden willen.
Zou het dan toch zo kunnen zijn dat alle gebeurtenissen bijdragen in je leven? Persoonlijk denk ik niet dat we alles wat er in in ons leven gebeurt zelf hebben gekozen. Wel denk ik dat we als ziel bepaalde plannen hebben gemaakt, bepaalde afspraken hebben gemaakt, voor dingen die we willen ervaren. Maar de details daarvan liggen niet vast en bovendien kunnen de dingen in het leven toch anders uitpakken. We hebben immers een vrije wil op aarde, zowel jij als de ander.
Dus misschien was de gebeurtenis niet ‘gepland’, of misschien wel. En eigenlijk maakt dat hierin niet zoveel uit. Want wat veel belangrijker is, is dat we wel bij elke gebeurtenis kunnen kijken wat we ervan kunnen leren. En soms herkennen we die lessen pas achteraf, jaren later. En dat is ook helemaal oké.
Waar ik het in deze blog over wil hebben, is hoe je anders kunt gaan kijken naar situaties in je dagelijks leven zodat ze voor je kunnen gaan werken. Wanneer je dit doet, voel je je namelijk geen slachtoffer meer van het leven, dat je het gevoel hebt dat alles je overkomt, maar het geeft je kracht en vrijheid.
De vraag hierbij is: Willen we gelijk hebben of willen we gelukkig en vrij zijn?
En dat is soms best een lastige. Want natuurlijk willen we gelukkig zijn. Maar ons ego wil ook maar al te graag gelijk hebben, ook wanneer dit ten koste gaat van ons geluk. Het ego zoekt bijvoorbeeld naar schuld, terwijl vasthouden aan (oude) gebeurtenissen ons geluk in het heden in de weg staat.
Kiezen voor geluk en vrijheid is een besluit dat je iedere keer opnieuw mag nemen. Juist in situaties waarin het tegen zit. Vaak lukt dit pas achteraf en soms heb je daar iemand voor nodig die je daarop wijst, een orakelkaart die je trekt, een tekst die je leest of een liedje dat je op de radio hoort. Ook voor mij is dit iets wat soms terugkomt en wat ik gelukkig steeds beter herken. Zoals ik het zie blijven we altijd leren in het leven.
En ja, ik ben ook maar gewoon mens, dus ik vertel je graag twee ervaringen die mij hier afgelopen week weer aan hielpen herinneren. En dat tijdens een ‘gewone’ fietstocht.
Monstertocht
Afgelopen week maakte ik met mijn man een fietstocht door Drenthe. Na tien jaar hebben we samen het racefietsen weer opgepakt. Alles leek oké, buienradar gecheckt, er werd wat regen voorspeld om later op de dag, maar dan zouden we al lang terug zijn. Ik grapte nog dat dit onze monstertocht zou worden.
Les 1: Verantwoordelijk voor je eigen gevoelens
Het eerste stuk hadden we flink wind tegen waardoor ik alleen nog het suizen van de wind in mijn oren hoorde. Plots was er getoeter vlak achter ons. Ik schrok en fietste snel naar voren en mijn man schoot achter mij. De auto reed hard langs ons en toen hij langs mij kwam toeterde hij nog een keer. Ik schrok en voelde boosheid. Ik was toch zo snel mogelijk aan de kant gegaan? Waarom moet hij dan nog een keer toeteren?
Tot mijn man zei: ‘Het kan toch ook zijn dat hij gewoon vriendelijk gedag toeterde omdat je aan de kant was gegaan? Hij hoeft toch niet boos te zijn?’ Ja, besefte ik direct, hij heeft gelijk. Ik kan niet zeker weten of hij het expres deed of dat het vriendelijkheid was. Daarvoor ging het te snel. Onbewust hangen we vaak een vertaling aan de feiten, maar dit is absoluut niet objectief. Het wordt gekleurd door ervaringen uit ons verleden.
Terwijl we verder fietsten, dacht ik aan de vier vragen van Byron Katie. De eerste vraag is ‘Is het waar?’ en als je daar ‘ja’ op antwoord, is de vervolgvraag ‘kun je zeker weten dat het waar is’. En nee, dat kon ik niet. Er zijn inderdaad nog andere verklaringen, maar die zag ik op dat moment niet. En eigenlijk geldt dat voor alles wat er gebeurt. Je kunt het nooit zeker weten. Het komt door het ‘label’ dat we aan een gebeurtenis hangen, waardoor we bepaalde gevoelens ervaren.
Ik dacht na over hoe we zelf verantwoordelijk zijn voor onze gevoelens. We hebben altijd een keuze, we kunnen altijd kiezen voor vrede en geluk, ongeacht wat er om ons heen gebeurt. Dus wanneer je een volgende keer merkt dat je wil oordelen, zoals ik het oordeel ‘hij mag niet toeteren’ had, dan kun je jezelf afvragen of dat waar is. En ook al zou het maar een beetje waar zijn, het heeft totaal geen zin om je er druk over te maken. Want je bent alleen verantwoordelijk voor je eigen gedrag en gevoelens. Wanneer je accepteert dat deze gebeurtenis er is, dan kun je vervolgens zonder oordeel en vanuit nieuwsgierigheid gaan onderzoeken waarom het je zo raakte.
Want het waarom, dat is precies de les die ik hieruit kan leren. Dan komen we gelijk bij de volgende vraag van Byron Katie die draait om een omdraaiing van de stelling. De stelling die ik had ‘Hij mag niet zo toeteren’, kan ik omdraaien naar ‘Ik mag niet zo naar hem toeteren’ (ik klaagde erover tegen Bas dat die automobilist zo toeterde en dat dat niet mocht) of naar ‘ik mag niet zo naar mijzelf toeteren’. Ik was namelijk de enige die last had van de boosheid. Ik dacht al aan de scenario’s. Wat als ik was gevallen van schrik? Dan was hij schuldig. Mijn ego was aardig op dreef… Gelukkig doorzag ik dit, door iets wat mijn man tegen mij zei. Dit haalde mij uit de ‘trance’ van de schuldvraag van mijn ego.
Natuurlijk was die automobilist niet schuldig door te toeteren. Ik reageerde erg heftig en blijkbaar werd er iets in mij aangeraakt. Iets waar ik mij eerder niet van bewust was en door deze ervaring kreeg ik een kans om dit te onderzoeken en te helen. Ik had nu zelf de keuze om boos te blijven en ‘gelijk te willen hebben’. Of om te kiezen voor geluk en verantwoordelijkheid. Om te genieten van de fietstocht. Door de schuld niet buiten mij te leggen, maar de verantwoordelijkheid voor mijn eigen gevoelens te nemen.
Les 2: Vertrouwen op het leven
Nog geen uur later kwam de volgende les. Nadat we eerst nog een stuk heerlijk door het bos hadden gefietst, hoorden we plots in de verte onweer. De monstertocht bleek een helse tocht te worden. Ik besefte mij direct dat dit een kans was om mijn angst om te zetten in vertrouwen. Mijn angst voor onweer naar vertrouwen dat we veilig thuis zouden komen. Het onweer was niet voorspeld, we hadden de buienradar nog goed bekeken, maar het had geen zin om ons daar nu nog druk over te maken. Het was duidelijk dat de rode lijn over ons heen zou trekken. Een paar uur schuilen was geen optie, want we moesten naar huis om de kinderen op tijd van school te halen.
Dus we fietsten door. Nu in een wat steviger tempo. Ik vroeg mijn gidsen om bescherming dat we veilig thuis mochten komen. Zo bleven we de bui nog een ruime tijd voor, tot het echt begon te regenen. Nu hoorden we in de verte ook gedonder. We fietsten snel door, maar het onweer en de bui werden steeds feller. Bij elke donder schrok ik weer, om mijzelf ook weer gerust te stellen dat ik er op mocht vertrouwen dat we weer veilig thuis kwam. En als dat niet zo was, dat dat dan blijkbaar ook de bedoeling was.
Toen we een half uur door het onweer hadden gefietst en helemaal doorweekt waren, kwamen er twee grote landbouwvoertuigen ons tegemoet. Hierdoor moesten we in de berm stoppen. Mijn man gleed uit en bezeerde zich. Gelukkig kon hij even later toch verder en was de fiets nog heel. Snel weer op de fiets, want het ging nóg harder regenen en het onweer was echt nu boven ons. De wind trok aan. Ineens zagen we vlak naast ons een grote landbouwschuur, een plek waar we konden schuilen.
Net op tijd stonden we droog. De regen kletterde naar beneden en het onweer ging te keer. Onder het afdak keek ik op buienradar en ik zag dat we inmiddels in een zwart stuk zaten met veel bliksemontladingen. Er was inmiddels weercode geel afgegeven, en code oranje een paar kilometer verder over de grens met Duitsland. Onder het afdak zei mijn man ‘moesten wij net weer hebben met die voertuigen.’ Toen antwoordde ik dat dat misschien zo was, en dat het tegelijkertijd maar goed was, omdat we anders al voorbij deze schuur waren geweest toen het echt tekeer ging. Hier kon hij zich wel in vinden. Uiteindelijk konden we een half uur later weer op de fiets stappen en zijn we veilig (en doorweekt) thuisgekomen. Met twee waardevolle lessen die ik geleerd had (ook al waren ze op dat moment echt niet fijn).
Soms zie je het pas achteraf
Het leven is er dus voor je. Het is niet tegen je, ook al lijkt dat soms wel zo. Soms kun je het pas achteraf zien en herkennen. Als je beseft dat het leven er voor je is, dan kun je het leven voor je laten werken.
We zijn zo gewend om de schuldige buiten ons te zoeken, zo is dat ons aangeleerd. Daarmee denken we controle te hebben dat we het kunnen voorkomen. We houden vast aan pijnlijke gevoelens en aan boosheid, maar zelf zijn we de enige die daaronder lijden. Of we leggen de schuld binnen ons, maar doen onszelf daarmee pijn.
Schuld is iets van je ego. Vanuit de ziel gezien bestaat er geen schuld. Door de schuld los te laten, je niet meer te richten op de schuldvraag, maar op de vraag hoe je gelukkig kunt zijn, neem je de verantwoordelijkheid terug. Het geeft je je vrijheid terug.
Je hebt een keuze
Het is dus belangrijk om je te beseffen dat je een keuze hebt. Dat je elk moment het besluit kunt nemen om vrij te zijn. Dat maakt je zo ontzettend krachtig. In plaats van de machteloosheid over een situatie die je niet meer kunt veranderen, voel je de kracht om jezelf nu te bevrijden. Om te genieten in het nu en om de toekomst te creëren waar je naar verlangt.
Dat betekent niet dat door deze keuze je alles vergeet wat je in het verleden overkomen is. Nee, daarvoor is vaak meer nodig, zeker wanneer er sprake is van trauma’s. Deze hebben namelijk onbewuste sporen achtergelaten. Maar deze keuze opent wel de weg om jezelf te bevrijden van de sporen van je trauma’s. Om je innerlijk kind te helen, om je zelfliefde te vergroten en om de lessen (en kwaliteiten) te herkennen die je als ziel wil leren.
Zelfbevrijding
De keuze opent dus de weg naar zelfbevrijding. Geloven dat het leven er voor je is en je verantwoordelijkheid en daarmee je eigen kracht terugnemen. En die kracht maakt dat je deze zelfbevrijdingsreis aan kunt. Want je bent zo ontzettend krachtig! Je bent een prachtige lichte ziel en door je ervaringen zijn er misschien laagjes om je heen gekomen, maar die kracht zit nog steeds in je. En die mag je voor jezelf gebruiken.
Innerlijke kracht
Ik geloof erin dat wat je meegemaakt hebt, dat je dat ook aan kunt. Je kon het misschien niet aan op dat moment, als kind niet, of later in je leven omdat je dat nooit geleerd had als kind. Maar als je beseft dat jij binnenin je een enorm krachtig licht hebt en dat het leven er voor je is om je dit licht weer te gaan herinneren, dan komt er een enorme kracht vrij die maakt dat jij dat nu wel aan kunt.
Open je voor hulp in je leven
En dat hoef je niet alleen te doen, je mag daar hulp bij ontvangen. Wanneer je gelooft dat het leven er voor je is, dan stel je je open voor deze hulp. Je herkent deze hulp dan ook beter. Dit kan zijn in de vorm van tekens op je pad, een boek dat je leest (of een nieuwsbief), een liedje op de radio, een zin die iemand tegen je uitspreekt, precies wat je op dat moment nodig had. Misschien komt er wel net even een kat (of hond) langs die je komt knuffelen, of landt er een vlinder op je hoofd.
Doordat het jou opvalt, doordat je voelt dat het voor jou bestemd is, dat het bij jou past, weet je dat dit voor jou is. Het leven brengt jou precies wat je nodig hebt. Door het te herkennen, zit je al op de weg naar heling en zelfbevrijding. Het leven geeft je wat je nodig hebt, of dat nu een boek, of cursus of ervaring tijdens een fietstocht is. Het leven is er voor je.
Durf jij op het leven te vertrouwen?
En ook als je het misschien nog niet durft, wil je dan de intentie zetten om het besluit te nemen? Het is de eerste stap, maar deze stap is zó belangrijk. Het opent voor jou de deur naar zelfbevrijding, geluk en vrijheid.
Oefening
Wanneer het goed voelt voor jou om deze stap te zetten, leg dan je hand op je hart en zeg de volgende affirmatie hardop of in jezelf:
Ik geloof dat het leven er voor mij is en precies de dingen op mijn pad brengt die mij helpen om te groeien en om steeds meer mijzelf te zijn.
Het gaat er vooral om dat je voelt wat deze woorden met je doen. Misschien voelt het in het begin nog ongemakkelijk, maar hoe vaker je dit doet, hoe meer je vertrouwen in het leven gaat groeien.
Dit besluit opent je weg naar zelfbevrijding.
Het leven is er voor je. Ik wil je vragen deze woorden even rustig te voelen. Wat doen deze woorden met je? Geven ze je een onrustig gevoel, voel je boosheid of verontwaardiging? Of doen de woorden je juist ontspannen en geven ze je het gevoel dat alles goed is? Er is geen goed of fout in wat jij hierbij voelt, dit is wat het nu is en dat is helemaal oké.
Wanneer je heftige gebeurtenissen hebt meegemaakt, is het vaak lastig om te accepteren dat het leven er voor je is. Je vraagt je af hoe zo iets ergs dan goed voor je zou kunnen zijn. En dat gevoel is heel begrijpelijk. Tegelijkertijd helpt het ons niet verder. Het verleden kunnen we immers niet meer veranderen, hoe graag we dat ook zouden willen.
Zou het dan toch zo kunnen zijn dat alle gebeurtenissen bijdragen in je leven? Persoonlijk denk ik niet dat we alles wat er in in ons leven gebeurt zelf hebben gekozen. Wel denk ik dat we als ziel bepaalde plannen hebben gemaakt, bepaalde afspraken hebben gemaakt, voor dingen die we willen ervaren. Maar de details daarvan liggen niet vast en bovendien kunnen de dingen in het leven toch anders uitpakken. We hebben immers een vrije wil op aarde, zowel jij als de ander.
Dus misschien was de gebeurtenis niet ‘gepland’, of misschien wel. En eigenlijk maakt dat hierin niet zoveel uit. Want wat veel belangrijker is, is dat we wel bij elke gebeurtenis kunnen kijken wat we ervan kunnen leren. En soms herkennen we die lessen pas achteraf, jaren later. En dat is ook helemaal oké.
Waar ik het in deze blog over wil hebben, is hoe je anders kunt gaan kijken naar situaties in je dagelijks leven zodat ze voor je kunnen gaan werken. Wanneer je dit doet, voel je je namelijk geen slachtoffer meer van het leven, dat je het gevoel hebt dat alles je overkomt, maar het geeft je kracht en vrijheid.
De vraag hierbij is: Willen we gelijk hebben of willen we gelukkig en vrij zijn?
En dat is soms best een lastige. Want natuurlijk willen we gelukkig zijn. Maar ons ego wil ook maar al te graag gelijk hebben, ook wanneer dit ten koste gaat van ons geluk. Het ego zoekt bijvoorbeeld naar schuld, terwijl vasthouden aan (oude) gebeurtenissen ons geluk in het heden in de weg staat.
Kiezen voor geluk en vrijheid is een besluit dat je iedere keer opnieuw mag nemen. Juist in situaties waarin het tegen zit. Vaak lukt dit pas achteraf en soms heb je daar iemand voor nodig die je daarop wijst, een orakelkaart die je trekt, een tekst die je leest of een liedje dat je op de radio hoort. Ook voor mij is dit iets wat soms terugkomt en wat ik gelukkig steeds beter herken. Zoals ik het zie blijven we altijd leren in het leven.
En ja, ik ben ook maar gewoon mens, dus ik vertel je graag twee ervaringen die mij hier afgelopen week weer aan hielpen herinneren. En dat tijdens een ‘gewone’ fietstocht.
Monstertocht
Afgelopen week maakte ik met mijn man een fietstocht door Drenthe. Na tien jaar hebben we samen het racefietsen weer opgepakt. Alles leek oké, buienradar gecheckt, er werd wat regen voorspeld om later op de dag, maar dan zouden we al lang terug zijn. Ik grapte nog dat dit onze monstertocht zou worden.
Les 1: Verantwoordelijk voor je eigen gevoelens
Het eerste stuk hadden we flink wind tegen waardoor ik alleen nog het suizen van de wind in mijn oren hoorde. Plots was er getoeter vlak achter ons. Ik schrok en fietste snel naar voren en mijn man schoot achter mij. De auto reed hard langs ons en toen hij langs mij kwam toeterde hij nog een keer. Ik schrok en voelde boosheid. Ik was toch zo snel mogelijk aan de kant gegaan? Waarom moet hij dan nog een keer toeteren?
Tot mijn man zei: ‘Het kan toch ook zijn dat hij gewoon vriendelijk gedag toeterde omdat je aan de kant was gegaan? Hij hoeft toch niet boos te zijn?’ Ja, besefte ik direct, hij heeft gelijk. Ik kan niet zeker weten of hij het expres deed of dat het vriendelijkheid was. Daarvoor ging het te snel. Onbewust hangen we vaak een vertaling aan de feiten, maar dit is absoluut niet objectief. Het wordt gekleurd door ervaringen uit ons verleden.
Terwijl we verder fietsten, dacht ik aan de vier vragen van Byron Katie. De eerste vraag is ‘Is het waar?’ en als je daar ‘ja’ op antwoord, is de vervolgvraag ‘kun je zeker weten dat het waar is’. En nee, dat kon ik niet. Er zijn inderdaad nog andere verklaringen, maar die zag ik op dat moment niet. En eigenlijk geldt dat voor alles wat er gebeurt. Je kunt het nooit zeker weten. Het komt door het ‘label’ dat we aan een gebeurtenis hangen, waardoor we bepaalde gevoelens ervaren.
Ik dacht na over hoe we zelf verantwoordelijk zijn voor onze gevoelens. We hebben altijd een keuze, we kunnen altijd kiezen voor vrede en geluk, ongeacht wat er om ons heen gebeurt. Dus wanneer je een volgende keer merkt dat je wil oordelen, zoals ik het oordeel ‘hij mag niet toeteren’ had, dan kun je jezelf afvragen of dat waar is. En ook al zou het maar een beetje waar zijn, het heeft totaal geen zin om je er druk over te maken. Want je bent alleen verantwoordelijk voor je eigen gedrag en gevoelens. Wanneer je accepteert dat deze gebeurtenis er is, dan kun je vervolgens zonder oordeel en vanuit nieuwsgierigheid gaan onderzoeken waarom het je zo raakte.
Want het waarom, dat is precies de les die ik hieruit kan leren. Dan komen we gelijk bij de volgende vraag van Byron Katie die draait om een omdraaiing van de stelling. De stelling die ik had ‘Hij mag niet zo toeteren’, kan ik omdraaien naar ‘Ik mag niet zo naar hem toeteren’ (ik klaagde erover tegen Bas dat die automobilist zo toeterde en dat dat niet mocht) of naar ‘ik mag niet zo naar mijzelf toeteren’. Ik was namelijk de enige die last had van de boosheid. Ik dacht al aan de scenario’s. Wat als ik was gevallen van schrik? Dan was hij schuldig. Mijn ego was aardig op dreef… Gelukkig doorzag ik dit, door iets wat mijn man tegen mij zei. Dit haalde mij uit de ‘trance’ van de schuldvraag van mijn ego.
Natuurlijk was die automobilist niet schuldig door te toeteren. Ik reageerde erg heftig en blijkbaar werd er iets in mij aangeraakt. Iets waar ik mij eerder niet van bewust was en door deze ervaring kreeg ik een kans om dit te onderzoeken en te helen. Ik had nu zelf de keuze om boos te blijven en ‘gelijk te willen hebben’. Of om te kiezen voor geluk en verantwoordelijkheid. Om te genieten van de fietstocht. Door de schuld niet buiten mij te leggen, maar de verantwoordelijkheid voor mijn eigen gevoelens te nemen.
Les 2: Vertrouwen op het leven
Nog geen uur later kwam de volgende les. Nadat we eerst nog een stuk heerlijk door het bos hadden gefietst, hoorden we plots in de verte onweer. De monstertocht bleek een helse tocht te worden. Ik besefte mij direct dat dit een kans was om mijn angst om te zetten in vertrouwen. Mijn angst voor onweer naar vertrouwen dat we veilig thuis zouden komen. Het onweer was niet voorspeld, we hadden de buienradar nog goed bekeken, maar het had geen zin om ons daar nu nog druk over te maken. Het was duidelijk dat de rode lijn over ons heen zou trekken. Een paar uur schuilen was geen optie, want we moesten naar huis om de kinderen op tijd van school te halen.
Dus we fietsten door. Nu in een wat steviger tempo. Ik vroeg mijn gidsen om bescherming dat we veilig thuis mochten komen. Zo bleven we de bui nog een ruime tijd voor, tot het echt begon te regenen. Nu hoorden we in de verte ook gedonder. We fietsten snel door, maar het onweer en de bui werden steeds feller. Bij elke donder schrok ik weer, om mijzelf ook weer gerust te stellen dat ik er op mocht vertrouwen dat we weer veilig thuis kwam. En als dat niet zo was, dat dat dan blijkbaar ook de bedoeling was.
Toen we een half uur door het onweer hadden gefietst en helemaal doorweekt waren, kwamen er twee grote landbouwvoertuigen ons tegemoet. Hierdoor moesten we in de berm stoppen. Mijn man gleed uit en bezeerde zich. Gelukkig kon hij even later toch verder en was de fiets nog heel. Snel weer op de fiets, want het ging nóg harder regenen en het onweer was echt nu boven ons. De wind trok aan. Ineens zagen we vlak naast ons een grote landbouwschuur, een plek waar we konden schuilen.
Net op tijd stonden we droog. De regen kletterde naar beneden en het onweer ging te keer. Onder het afdak keek ik op buienradar en ik zag dat we inmiddels in een zwart stuk zaten met veel bliksemontladingen. Er was inmiddels weercode geel afgegeven, en code oranje een paar kilometer verder over de grens met Duitsland. Onder het afdak zei mijn man ‘moesten wij net weer hebben met die voertuigen.’ Toen antwoordde ik dat dat misschien zo was, en dat het tegelijkertijd maar goed was, omdat we anders al voorbij deze schuur waren geweest toen het echt tekeer ging. Hier kon hij zich wel in vinden. Uiteindelijk konden we een half uur later weer op de fiets stappen en zijn we veilig (en doorweekt) thuisgekomen. Met twee waardevolle lessen die ik geleerd had (ook al waren ze op dat moment echt niet fijn).
Soms zie je het pas achteraf
Het leven is er dus voor je. Het is niet tegen je, ook al lijkt dat soms wel zo. Soms kun je het pas achteraf zien en herkennen. Als je beseft dat het leven er voor je is, dan kun je het leven voor je laten werken.
We zijn zo gewend om de schuldige buiten ons te zoeken, zo is dat ons aangeleerd. Daarmee denken we controle te hebben dat we het kunnen voorkomen. We houden vast aan pijnlijke gevoelens en aan boosheid, maar zelf zijn we de enige die daaronder lijden. Of we leggen de schuld binnen ons, maar doen onszelf daarmee pijn.
Schuld is iets van je ego. Vanuit de ziel gezien bestaat er geen schuld. Door de schuld los te laten, je niet meer te richten op de schuldvraag, maar op de vraag hoe je gelukkig kunt zijn, neem je de verantwoordelijkheid terug. Het geeft je je vrijheid terug.
Je hebt een keuze
Het is dus belangrijk om je te beseffen dat je een keuze hebt. Dat je elk moment het besluit kunt nemen om vrij te zijn. Dat maakt je zo ontzettend krachtig. In plaats van de machteloosheid over een situatie die je niet meer kunt veranderen, voel je de kracht om jezelf nu te bevrijden. Om te genieten in het nu en om de toekomst te creëren waar je naar verlangt.
Dat betekent niet dat door deze keuze je alles vergeet wat je in het verleden overkomen is. Nee, daarvoor is vaak meer nodig, zeker wanneer er sprake is van trauma’s. Deze hebben namelijk onbewuste sporen achtergelaten. Maar deze keuze opent wel de weg om jezelf te bevrijden van de sporen van je trauma’s. Om je innerlijk kind te helen, om je zelfliefde te vergroten en om de lessen (en kwaliteiten) te herkennen die je als ziel wil leren.
Zelfbevrijding
De keuze opent dus de weg naar zelfbevrijding. Geloven dat het leven er voor je is en je verantwoordelijkheid en daarmee je eigen kracht terugnemen. En die kracht maakt dat je deze zelfbevrijdingsreis aan kunt. Want je bent zo ontzettend krachtig! Je bent een prachtige lichte ziel en door je ervaringen zijn er misschien laagjes om je heen gekomen, maar die kracht zit nog steeds in je. En die mag je voor jezelf gebruiken.
Innerlijke kracht
Ik geloof erin dat wat je meegemaakt hebt, dat je dat ook aan kunt. Je kon het misschien niet aan op dat moment, als kind niet, of later in je leven omdat je dat nooit geleerd had als kind. Maar als je beseft dat jij binnenin je een enorm krachtig licht hebt en dat het leven er voor je is om je dit licht weer te gaan herinneren, dan komt er een enorme kracht vrij die maakt dat jij dat nu wel aan kunt.
Open je voor hulp in je leven
En dat hoef je niet alleen te doen, je mag daar hulp bij ontvangen. Wanneer je gelooft dat het leven er voor je is, dan stel je je open voor deze hulp. Je herkent deze hulp dan ook beter. Dit kan zijn in de vorm van tekens op je pad, een boek dat je leest (of een nieuwsbief), een liedje op de radio, een zin die iemand tegen je uitspreekt, precies wat je op dat moment nodig had. Misschien komt er wel net even een kat (of hond) langs die je komt knuffelen, of landt er een vlinder op je hoofd.
Doordat het jou opvalt, doordat je voelt dat het voor jou bestemd is, dat het bij jou past, weet je dat dit voor jou is. Het leven brengt jou precies wat je nodig hebt. Door het te herkennen, zit je al op de weg naar heling en zelfbevrijding. Het leven geeft je wat je nodig hebt, of dat nu een boek, of cursus of ervaring tijdens een fietstocht is. Het leven is er voor je.
Durf jij op het leven te vertrouwen?
En ook als je het misschien nog niet durft, wil je dan de intentie zetten om het besluit te nemen? Het is de eerste stap, maar deze stap is zó belangrijk. Het opent voor jou de deur naar zelfbevrijding, geluk en vrijheid.
Oefening
Wanneer het goed voelt voor jou om deze stap te zetten, leg dan je hand op je hart en zeg de volgende affirmatie hardop of in jezelf:
Ik geloof dat het leven er voor mij is en precies de dingen op mijn pad brengt die mij helpen om te groeien en om steeds meer mijzelf te zijn.
Het gaat er vooral om dat je voelt wat deze woorden met je doen. Misschien voelt het in het begin nog ongemakkelijk, maar hoe vaker je dit doet, hoe meer je vertrouwen in het leven gaat groeien.
